Voel je weleens dat je op de automatische piloot door het leven gaat? Dat je druk bent, functioneert, reageert… maar eigenlijk niet echt voelt wat er in je omgaat? Je bent niet de enige. Steeds meer mensen leven vooral 'in hun hoofd' – denkend, analyserend, planend – terwijl hun lijf allang signalen afgeeft die ze niet meer oppikken.
En dat is zonde. Want je gevoel is geen zwakte of last. Het is juist je slimste navigatiesysteem. Je lichaam vertelt je precies wat je nodig hebt, waar je grenzen liggen, en wat klopt of niet klopt. Maar als je die signalen niet meer hoort, raak je de weg kwijt.
In dit artikel vertel ik je waarom zoveel mensen het contact met hun gevoel zijn verloren, hoe je dat herkent, en – belangrijker nog – hoe je weer kunt leren voelen. Zodat je niet langer vastloopt in je hoofd, maar weer vertrouwt op wat je lijf je vertelt.
Wat er gebeurt als je niet meer voelt
Als je vooral in je hoofd zit, lijkt het op het eerste gezicht misschien best handig. Je kunt functioneren, doorpakken, blijven gaan. Maar ondertussen bouw je een achterstand op. Want wat je niet voelt, verdwijnt niet. Het stapelt zich op.
Je merkt het aan kleine dingen. Je weet niet meer wat je wil eten. Je twijfelt eindeloos over keuzes. Je voelt je moe, maar snapt niet waarom. Je slaapt slecht. Je bent geïrriteerd zonder reden. Of juist helemaal vlak – alsof er een deken over alles ligt.
Wat je niet kunt bereiken? Rust. Helderheid. Verbinding met jezelf en anderen. Je raakt de grip kwijt op wat écht belangrijk is, omdat je niet meer voelt wat jou raakt. En dat maakt dat je blijft doen wat je altijd deed, ook als het allang niet meer werkt.
Je loopt tegen jezelf aan. Tegen je eigen grenzen die je niet herkent. Tegen emoties die ineens exploderen omdat je ze te lang hebt genegeerd. Tegen een lichaam dat protesteert met spanning, pijn of uitputting.
Waarom het zo moeilijk is om weer te voelen
Misschien denk je: oké, dan ga ik gewoon meer voelen. Maar zo simpel is het niet. Want er is een reden waarom je bent gaan afsluiten. Vaak gebeurt dat al vroeg in je leven.
Als kind leerde je misschien dat emoties niet welkom waren. Dat je niet moest huilen, niet boos mocht zijn, of dat je gevoelens overdreven waren. Dus leerde je ze weg te duwen. Dat was slim. Het hielp je overleven in een situatie waarin je kwetsbaar was.
Maar nu, als volwassene, werkt diezelfde strategie tegen je. Je hebt jezelf zo goed geleerd om niet te voelen, dat je het niet meer kunt – zelfs als je het wil.
En dan zijn er ook nog de methodes die niet werken. Positief denken. Afleiden. Doorgaan. Harder werken. Meer doen. Die dingen helpen misschien even, maar ze lossen niks op. Ze stoppen het gevoel alleen dieper weg. En ondertussen blijft de druk oplopen.
Hoe merk je dat je het contact met je gevoel bent kwijtgeraakt?
Soms is het lastig om te herkennen. Juist omdat je het zo gewend bent. Maar er zijn signalen. Herken je er een paar?
- Je weet niet goed wat je wil. Bij simpele vragen zoals 'waar heb je zin in?' of 'wat vind je fijn?' kom je niet verder dan 'weet ik niet' of 'maakt me niet uit'.
- Je voelt je vaak gespannen, maar je weet niet waarom. Je schouders zitten vast, je kaak is strak, je adem is hoog. Maar je merkt het pas als iemand het zegt.
- Je reageert heftiger dan je wil. Ineens schiet je uit je slof, of je klapt dicht. Achteraf snap je zelf niet waarom je zo reageerde.
- Je voelt je leeg of vlak. Alsof er een laag glas tussen jou en de wereld zit. Je functioneert, maar je voelt niet echt iets.
- Je hebt moeite met grenzen aangeven. Omdat je niet voelt wanneer iets te veel is, ga je te ver. En dan ben je ineens compleet overbelast.
- Je slaapt slecht of bent vaak moe. Omdat je lijf de hele dag in een soort alarmstand zit, zonder dat je het doorhebt.
Dit zijn geen zwakheden. Het zijn signalen. Je systeem probeert je iets te vertellen. En de enige manier om daar iets mee te doen, is door weer te leren luisteren.
Wat gebeurt er als je het niet oplost?
Als je blijft leven in je hoofd, zonder contact met je gevoel, wordt het alleen maar zwaarder. Je raakt steeds verder van jezelf verwijderd. Keuzes worden moeilijker. Relaties voelen oppervlakkig. Je vertrouwen in jezelf brokkelt af.
Op een gegeven moment kan je lijf het niet meer bijhouden. Dan krijg je klachten. Chronische spanning. Burn-out. Angst. Somberheid. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je systeem overbelast is.
En misschien wel het meest pijnlijke: je mist het leven. Je bent aanwezig, maar je ervaart het niet echt. Je kijkt terug en vraagt je af waar de tijd is gebleven. Omdat je er niet echt bij was.
Hoe leer je weer voelen?
Het goede nieuws? Je kunt het weer leren. Leren voelen is geen trucje, maar een proces. Het vraagt geduld, mildheid en oefening. Maar het kan. En het is de moeite meer dan waard.
Hier zijn een paar manieren om opnieuw contact te maken met je gevoel:
Begin met je lijf. Je gevoel zit niet in je hoofd, maar in je lichaam. Dus daar moet je beginnen. Voel je voeten op de grond. Let op je ademhaling. Scan je lijf van top tot teen en merk op waar je spanning voelt. Dit hoeft maar een paar minuten per dag.
Geef het een naam. Als je iets voelt – ook al is het vaag – probeer het te benoemen. Ben je gespannen? Verdrietig? Boos? Onzeker? Door het te benoemen, geef je je brein toestemming om het te voelen.
Stop met oordelen. Gevoelens zijn niet goed of fout. Ze zijn informatie. Als je jezelf veroordeelt voor wat je voelt, sluit je het weer af. Oefen met gewoon toestaan dat het er is.
Vertraag. Veel mensen leven in een continu hoog tempo. Daardoor voel je niks. Bouw momenten van rust in. Stilte. Niets doen. Dat voelt misschien ongemakkelijk, maar juist dan komt er ruimte om te voelen.
Schrijf het op. Journaling helpt enorm. Niet om mooie zinnen te maken, maar om te ontdekken wat er in je omgaat. Begin met 'Ik voel…' en kijk wat er komt.
Zoek verbinding. Praten met iemand die echt luistert, kan je helpen om je gevoel te herkennen en te durven voelen. Dat kan een vriend zijn, maar ook een therapeut.
Oefen met kleine stappen. Je hoeft niet meteen alles te voelen. Begin met kleine momenten. Een liedje dat je raakt. Een herinnering. Een gesprek. Hoe vaker je oefent, hoe makkelijker het wordt.
Wanneer je hulp nodig hebt
Soms lukt het niet om het alleen op te pakken. En dat is oké. Juist als je jarenlang hebt geleerd om niet te voelen, kan het eng zijn om het weer toe te laten. Of misschien merk je wel dat je wil, maar dat het gewoon niet lukt.
Daar ben ik voor. Ik help mensen om weer contact te maken met zichzelf. Om te voelen wat er speelt, zonder dat het overweldigend wordt. En om van daaruit keuzes te maken die echt bij je passen.
Als je merkt dat je vastloopt in je hoofd, dat je het contact met jezelf bent kwijtgeraakt, of dat je gewoon niet meer weet hoe je moet voelen… dan mag je hulp vragen. Dat is geen zwakte. Het is juist kracht.
Wil je weten hoe ik je kan helpen? Neem contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking. Vul het contactformulier in of stuur me een bericht. Geen verplichtingen, gewoon even kijken wat er mogelijk is. Want je hoeft dit niet alleen te doen.
Reactie plaatsen
Reacties