Jarenlang had ik er zelf last van, zonder dat ik wist wat het was. Ik verstopte me in de periodes dat het minder goed ging. Liet liever niet zien wat er écht in me omging. Ik had last van faalangst, vond anderen altijd beter dan mezelf, wilde alles te goed doen en ging vaak over mijn eigen grenzen heen. Pas later ontdekte ik dat er onder al die patronen één ding zat dat alles met elkaar verbond: toxische schaamte. Het is dat beklemmende gevoel dat je niet goed genoeg bent, dat je tekortschiet, dat er iets mis is met jou als persoon. En het sluipt overal tussendoor. Het uit zich in je werk, je relaties, je keuzes. Je denkt dat je gewoon wat onzeker bent of perfectionistisch, maar in werkelijkheid is het iets dat dieper zit: toxische schaamte — en die werkt als een onzichtbare rem op alles wat je doet, denkt en voelt.