Misschien herken je het. Die stem in je hoofd die fluistert dat je niet slim genoeg bent. Niet interessant genoeg. Niet knap genoeg. Niet succesvol genoeg. Gewoon… niet genoeg. Het is een gevoel dat ik keer op keer tegenkom in mijn werk als hypnotherapeut. Mensen die op het eerste gezicht goed functioneren, maar innerlijk worstelen met een diepgeworteld gevoel van ontoereikendheid. Ze komen bij mij met klachten als angst, perfectionisme, uitputting of relatieproblemen. Maar als we dieper graven, blijkt er bijna altijd één rode draad te lopen: het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn. In dit artikel neem ik je mee naar de oorsprong van dit gevoel. Ik laat je zien hoe het je dagelijks leven beïnvloedt, waarom het zo hardnekkig is, en vooral… hoe je er echt vanaf kunt komen.
Hoe 'niet goed genoeg zijn' je leven bepaalt
Dat gevoel van ontoereikendheid is geen klein dingetje dat af en toe opduikt. Het kleurt alles. Je keuzes. Je relaties. Je werk. Hoe je tegen jezelf praat.
Je ziet het terug in perfectionisme. Je legt de lat voor jezelf absurd hoog, omdat je denkt dat je alleen waardevol bent als je presteert. Je durft geen fouten te maken, want fouten bevestigen dat je inderdaad niet goed genoeg bent.
Je ziet het terug in pleasen. Je zegt ja als je nee bedoelt. Je stelt jezelf achter, omdat de ander belangrijker lijkt. Je durft je grenzen niet aan te geven, uit angst dat mensen je niet meer aardig vinden.
Je ziet het terug in vergelijken. Je scrollt door social media en voelt je kleiner worden. Iedereen lijkt succesvoller, gelukkiger, zekerder van zichzelf. En jij… jij voelt je maar gewoon.
Je ziet het terug in relaties. Je kiest partners die je bevestigen in je gevoel van ontoereikendheid. Of je saboteert juist mooie relaties, omdat je denkt dat je de liefde niet verdient.
En misschien wel het heftigste: je ziet het terug in hoe je tegen jezelf praat. Die innerlijke criticus die geen moment rust. Die elke stap die je zet becommentarieert, analyseert en afkraak.
Het is uitputtend. En het houdt je klein.
Waar komt dat gevoel van niet goed genoeg zijn vandaan?
Als ik met mensen werk, hoor ik vaak de vraag: waarom voel ik dit eigenlijk? Ik heb toch genoeg bereikt? Ik heb toch een goed leven?
En dat klopt. Rationeel gezien is er vaak geen reden om jezelf niet goed genoeg te vinden. Maar dat gevoel is niet rationeel. Het zit dieper. Veel dieper.
Tussen je geboorte en ongeveer je zevende jaar vormt je brein overtuigingen over wie je bent en hoe de wereld werkt. In die periode leer je wat veilig voelt. Wat liefde betekent. Wat je moet doen om erbij te horen.
En als kind trek je snelle conclusies. Soms op basis van kleine dingen. Een opmerking van een ouder. Een blik van teleurstelling. Het gevoel dat je broertje of zusje meer aandacht kreeg. Of juist een situatie waarin je het gevoel had dat je iets fout deed, terwijl je niet eens precies wist wat.
Die conclusies worden overtuigingen. En die overtuigingen worden patronen. Patronen die je meeneemt naar je volwassen leven, ook al passen ze allang niet meer.
Misschien leerde je dat je alleen waardevol was als je presteerde. Misschien leerde je dat je niet te veel ruimte mocht innemen. Misschien leerde je dat liefde voorwaardelijk was.
En nu, jaren later, zit je nog steeds vast in die oude overtuiging. Niet omdat je niet slim genoeg bent om het te doorgronden. Maar omdat het in je onbewuste brein zit geprogrammeerd.
Waarom het zo lastig is om ervan af te komen
Ik hoor vaak: ik weet toch dat ik goed genoeg ben? Waarom voel ik het dan niet?
En dat is precies het punt. Je kunt het rationeel begrijpen, maar je voelt het niet. Omdat het gevoel niet wordt aangestuurd door je bewuste brein, maar door je onbewuste.
Je onbewuste brein is verantwoordelijk voor ongeveer 95 procent van alles wat je denkt, doet en voelt. Het werkt razendsnel en energiebesparend. Het houdt vast aan wat het kent, omdat dat veilig voelt. Ook al is het niet meer functioneel.
Dus blijf je doen wat je altijd deed. Blijf je jezelf klein houden. Blijf je pleasen, perfectioneren, vergelijken. Niet omdat je het wilt, maar omdat je brein denkt dat het nodig is.
En daar zit ook de reden waarom veel methodes niet werken. Je kunt affirmaties herhalen tot je een ons weegt. Je kunt dagelijks in de spiegel tegen jezelf zeggen dat je geweldig bent. Maar als je onbewuste brein daar niet in gelooft, blijft het een lege huls.
Het is alsof je probeert een computer te herprogrammeren door tegen het beeldscherm te praten. Het werkt niet. Je moet naar de code zelf.
Wat gebeurt er als je het niet oplost?
Als je dit gevoel laat bestaan, blijft het groeien. Het wordt een filter waardoor je naar jezelf en de wereld kijkt.
Je raakt uitgeput. Want perfectionisme en pleasen kosten energie. Heel veel energie. Je bent constant bezig om te bewijzen dat je wél goed genoeg bent. Maar het voelt nooit genoeg.
Je mist kansen. Want je durft niet. Je durft die baan niet aan te vragen. Je durft die relatie niet aan te gaan. Je durft jezelf niet te laten zien, omdat je bang bent voor afwijzing.
Je raakt de verbinding met jezelf kwijt. Want je bent zo bezig met wat anderen van je vinden, dat je vergeet wat jij zelf eigenlijk wilt. Wie je eigenlijk bent.
En misschien wel het pijnlijkste: je geeft het door. Aan je kinderen. Aan de mensen om je heen. Niet omdat je het wilt, maar omdat je niet anders weet.
Het is een keten die generaties lang kan doorgaan. Tenzij je hem doorbreekt.
Hoe leer je voelen je dat je wél goed genoeg bent?
Goed nieuws: het kan anders. Echt anders. Niet oppervlakkig anders, maar diep, fundamenteel anders.
De sleutel zit in je onbewuste brein. Daar waar die oude overtuiging vastzit. En om daar te komen, heb je een methode nodig die rechtstreeks met dat onbewuste werkt.
Dat is waar hypnotherapie om de hoek komt kijken. Het werkt niet met praten over je probleem, maar met het herprogrammeren van die oude, niet-helpende overtuigingen. Je leert je brein dat die oude conclusies niet meer kloppen. Dat je nu veilig bent. Dat je nu wél goed genoeg bent, precies zoals je bent.
Het is geen quick fix. Maar het werkt. Omdat je naar de kern gaat, in plaats van alleen aan de oppervlakte te blijven.
Naast hypnotherapie zijn er ook andere manieren die kunnen helpen. Leren om van jezelf te houden, bijvoorbeeld. Zelfcompassie ontwikkelen. Jezelf behandelen zoals je je beste vriend zou behandelen. Niet streng, niet hard, maar mild en begripvol.
Het vraagt oefening. Want je moet jarenlange patronen doorbreken. Maar elke keer dat je het doet, wordt het makkelijker. Elke keer dat je jezelf toespreekt met vriendelijkheid in plaats van kritiek, verander je iets.
En langzaam maar zeker, voel je het verschuiven. Die stem in je hoofd wordt zachter. Je durft meer. Je voelt je vrijer. Je merkt dat je keuzes maakt vanuit wat jij wilt, niet vanuit wat je denkt dat moet.
Je leert jezelf kennen. Echt kennen. En je ontdekt dat je al die tijd al goed genoeg was. Dat je het alleen niet kon zien, omdat er een filter voor zat.
Blijf je last houden van het gevoel niet goed genoeg te zijn?
En heb je hier hulp bij nodig?
Als je dit leest en je herkent jezelf hierin… dan is dit misschien wel het moment om iets te doen. Niet morgen. Niet volgend jaar. Nu.
Want elke dag dat je vasthoudt aan dat gevoel van niet goed genoeg zijn, is een dag dat je jezelf tekortdoet. Een dag dat je kleiner blijft dan je bent. Een dag dat je kansen laat liggen die je verdient.
Ik weet hoe het voelt om vast te zitten in je hoofd. En ik weet ook hoe het voelt om daaruit te komen. Om jezelf eindelijk te mogen zijn. Om rust te vinden. Om te groeien.
Wil je weten hoe dat voor jou kan werken? Stuur me een bericht of vul het contactformulier in voor een vrijblijvende kennismaking. Geen verplichtingen, geen druk. Gewoon even samen kijken waar het vastzit en hoe je eruit kunt komen.
Want je bent goed genoeg. Precies zoals je bent. En het wordt tijd dat je dat ook gaat voelen.
Reactie plaatsen
Reacties